Recenzje, teksty, bzdury. Wszystko i nic.
Dobble Access+ jest kolejną, dobblową opcją. To co wyróżnia ją na pierwszy rzut oka, to pudło. Nie puszka, tylko karton. Nie podręczny, tylko faktycznie sporych rozmiarów, nie tak kompaktowy jak to zazwyczaj bywało.
Ta wersja stworzona została w taki sposób, by mogło po nią sięgnąć więcej ludzi. Jest mniej wykluczająca. Mam tu na myśli chociażby …
Kontynuuj czytanie
Dobble Asterix czyli znów Dobble. Dopiero były jedne, już wjeżdżają następne! Ale tym razem w puszeczce, które tak uwielbiam!
Jako że wraca puszka, wracają też stare zasady. Zatem prawda jest taka, że poza grafikami, prawie niczym ta gra nie różni się od innych, czy też klasyka w tej serii. Poza oczywiście tematem przewodnim. No i …
Kontynuuj czytanie
Dobble Connect czyli kolejne, ale zupełnie inne Dobble. Ok, może „zupełnie inne” to przesada, niemniej te dla odmiany nie są okrągłe, tylko sześciokątne, zaokrąglone lecz kanciate.
A ta kanciatość nie wynika z lenistwa czy chęci urozmaicenia kształtu dla samego efektu wizualnego. Otóż twórcy odrobinę zmienili zasady rozgrywki, dodając też nowe warianty.
Mamy tu na przykład …
Kontynuuj czytanie
Patchwork: Polski folklor to mój pierwszy Patchwork w życiu. Jak dotąd nie grałam i w sumie jedyne co wiedziałam o tej grze to to, że jest ona na dwie osoby. A jak wiecie lubię gry na dwie osoby, bo to ilość, która jest najczęstsza na moim stole.
Pierwsze co zwróciło moją uwagę to ilość różnych, …
Kontynuuj czytanie
Kroniki zamku Avel: Nowe opowieści nie jest samodzielną grą tylko dodatkiem do Korników z Zamku Wawel (bo tak u mnie się nazywa Avelowe kroniki). I już na wstępie powiem, że to jest bardzo konkretny dodatek!
A jego konkret polega na tym, że nie tylko dostajemy wielkie pudło z samorobną „wyprasko- skrzynią”, ale także …
Kontynuuj czytanie
Azul: Letni pawilon ach, jaka to jest wspaniała gra! A jak pięknie wydana! A jak wciągająca! Ojej…
Mój zachwyt nie jest przesadzony, serio. Pewnie wynika z tego, że dotąd nie miałam przyjemności grać w Azula i myślę, że straciłam lata życia, nie grając w niego. To jest nie tylko przepiękna, ale też wspaniała – choć …
Kontynuuj czytanie
SETUP to gra niby prosta, ale w pewnym sensie też trudna. Może rozwinę o co mi chodzi.
Prostota polega na tym, że mechanika jest banalna, chodzi o dokładanie odpowiednich kafelków w taki sposób, by pasowały kolorystycznie lub wartościowo, ale też aby generowały nam jak najwięcej punktów. Ach tak, znów te punkty, wszędzie tylko punkty…
I …
Kontynuuj czytanie
Gwiezdna Flota to jedna z tych gier, która na dzień dobry zniechęca obszerną instrukcją i milionem elementów. Choć te ostatnie, dodatkowo są też zachęcające, bo intrygują i ma się chęć zobaczyć je w akcji. Aczkolwiek nim się przebrnie przez zasady i rozłoży całość na stole, często chęć na grę zdąży już przeminąć.
Na szczęście nim …
Kontynuuj czytanie
Harry Potter: Mistrz Pojedynków to gra, która zdecydowanie intryguje, przyciąga i… pociąga. Aczkolwiek nie ukrywam, że wizerunek filmowych bohaterów nigdy nie jest dla mnie atrakcyjny, to postanowiłam sprawdzić co tam słychać w pudełku.
Co mamy w pudle?
O …
Kontynuuj czytanie
Twilight Inscription to gra, która przyciągnęła mnie pudłem (jak zwykle), ale też ciekawym mechanizmem. Odrzuciła natomiast długaśną instrukcją. Na szczęście nie musiałam się przez nią przebijać, gdyż zrobił to mój planszówkowy partner, za co będę mu dozgonnie wdzięczna.
Co mamy w pudle?
Łąka: Z biegiem strumienia to pozycja przeze mnie wyczekiwana, bo kocham Łąkę. Ale też wyczekiwana, bo jednak instrukcja była tu dość obszerna i zebranie się do niej nie należało do najłatwiejszych czynności. Na szczęście mam człowieka, który jest wspaniały, bo nie tylko ogarnia instrukcje, ale jeszcze później wspaniale tłumaczy wszystkim zasady i cierpliwie znosi …
Kontynuuj czytanie
Przyznam Wam się do czegoś. Nigdy nie rozumiałam tego Splendorowego zachwytu. Nie potrafiłam pojąć dlaczego ta gra jest tak atrakcyjna, wychwalana i rozchwytywana przez wielu. Zupełnie tak jak miałam z Ticket to ride. To było dla mnie coś nie do pojęcia. Aż pewnego dnia w końcu zagrałam ze znajomymi w klasyczny, pierwotny Splendor. I wtedy …
Kontynuuj czytanie
Hay Stax to gra, którą czułam, że muszę mieć po doświadczeniu z Dog Pile.
To doświadczenie i w związku z tym wysokie oczekiwania, trochę mnie zgubiły…
Co mamy w pudle?
O co w tym wszystkim chodzi?
Chodzi o to, aby ułożyć tytułowy stos zwierzaków. Ładujemy je wszystkie do …
Władcy podziemi to gra, która rozśmieszyła mnie na dzień dobry. Gdy tylko zobaczyłam pudełko, wykrzyknęłam: „O, Hugo!” bowiem przypomniał mi się mały, telewizyjny troll z dziecięcych lat.
Jednak po początkowym rozbawieniu i zachwycie nastąpiła dość długa przerwa. Choć gra intrygowała, zaciekawiała i krzyczała z półki by ją rozegrać, musiała odczekać swoje. Oczekiwanie wywołała… instrukcja.
Instrukcja …
Kontynuuj czytanie
Buła, Kot, Koza, Ser, Pizza – Na opak to kolejna pozycja z „bułowego” uniwersum. Mieliśmy już klasyk Buła, Pizza, Kot, Ser, Koza, mieliśmy wersję urodzinową, a teraz mamy wersję pokręconą. Napisałam to tak, jakby poprzednie pokręcone nie były… W każdym razie ta jest jeszcze bardziej… na opak!
Co mamy w pudle?
Cortex Harry Potter to kolejna część Cortexu jaka wpadła na mój stół. Za to pierwsza w której zwycięstwa nie determinuje uzbierany mózg tylko herb Hogwartu.
Co mamy w pudle?
O co w tym wszystkim chodzi?
Mechanika jest identyczna jak w całej Cortexowej serii. Mamy różne rodzaje wyzwań, …
Kontynuuj czytanie
Hanabi: Wielki pokaz to gra, która w pierwszej chwili rozbawiła mnie fabułą. Otóż nasze zadanie polega na posegregowaniu fajerwerków, aby móc zrobić pokaz i by widzowie byli zadowoleni. Myślę, że będzie to idealna gra na Sylwestra!
Co mamy w pudle?
O …
Kontynuuj czytanie
Super mega fajna gra to pozycja, która jest kwintesencją stwierdzenia by nie oceniać książki po okładce czy też planszówki po pudełku. Zarówno tytuł jak i pudełko nie wyglądają zachęcająco. Jeśli chodzi o wstępny przegląd zawartości pudełka to w pierwszej chwili uznałam, że to jakiś żart. Moja pierwsza myśl to: „Serio, ktoś wydał bingo w pudełku?!”…
Kontynuuj czytanie
Super Cortex… jak zaczęłam pisać ten tytuł to przeleciała mi myśl: „O jezu, znowu…”
Po czym bardzo szybko wskoczyła refleksja: „No tak, znowu, ale tym razem to dobrze!”
I naprawdę tak myślę. Ośmielę się wręcz powiedzieć, że dla mnie to najlepsza z dotychczasowych edycji.
Co mamy w pudle?
Fun Facts to kolejna prosta, szybka imprezówka z pisakami. Łatwe zasady, spora ilość osób, ale mimo to, całkiem dobra zabawa.
Co mamy w pudle?
O co w tym wszystkim chodzi?
Chodzi o to by zwyciężyć – klasyk. Ale tym razem zwyciężyć …
Kontynuuj czytanie
