Recenzje, teksty, bzdury. Wszystko i nic.
Klask to jedna z tych gier, po które sięgam z ciekawością, choć bez wielkiego przekonania. Wręcz zamawiając ją i niosąc ją do domu, obawiałam się, że mój planszówkowy partner wystawi mnie z nią za drzwi, wkurzając się, że coś nie działa i dlatego przegrywa, albo sama rozgrywka będzie po prostu głupia, nudna lub frustrująca…
Co …
Kontynuuj czytanie
Twilight Inscription to gra, która przyciągnęła mnie pudłem (jak zwykle), ale też ciekawym mechanizmem. Odrzuciła natomiast długaśną instrukcją. Na szczęście nie musiałam się przez nią przebijać, gdyż zrobił to mój planszówkowy partner, za co będę mu dozgonnie wdzięczna.
Co mamy w pudle?
Łąka: Z biegiem strumienia to pozycja przeze mnie wyczekiwana, bo kocham Łąkę. Ale też wyczekiwana, bo jednak instrukcja była tu dość obszerna i zebranie się do niej nie należało do najłatwiejszych czynności. Na szczęście mam człowieka, który jest wspaniały, bo nie tylko ogarnia instrukcje, ale jeszcze później wspaniale tłumaczy wszystkim zasady i cierpliwie znosi …
Kontynuuj czytanie
Przyznam Wam się do czegoś. Nigdy nie rozumiałam tego Splendorowego zachwytu. Nie potrafiłam pojąć dlaczego ta gra jest tak atrakcyjna, wychwalana i rozchwytywana przez wielu. Zupełnie tak jak miałam z Ticket to ride. To było dla mnie coś nie do pojęcia. Aż pewnego dnia w końcu zagrałam ze znajomymi w klasyczny, pierwotny Splendor. I wtedy …
Kontynuuj czytanie
