Recenzje, teksty, bzdury. Wszystko i nic.
Pokój 415. Od razu przywodzi na myśl skojarzenie z pokojem 1408 Kinga. Jednakże jest czymś zupełnie innym. A przede wszystkim krótszym.
Ta nowelka Edwarda Lee została dołączona do czwartego numeru czasopisma „Coś na progu”. Swoją drogą, ciekawy chwyt marketingowy, niesamowita zachęta do zamówienia kolejnego numeru wydanego przez Dobre Historie.
Zastanawiałam się „Czym jest książka?”. Ale …
Kontynuuj czytanie
Nowiutka książka, świeżego, dobrze rokującego (w moim subiektywnym odczuciu), albo raczej mam nadzieję, że dobrze rokującego wydawnictwa. Oczywiście mowa o Wydawnictwie Dobre Historie
Normalnie byłaby tutaj recenzja, ale jej nie ma. Dlaczego? Bo postanowiła udać się na konkurs do Carpe Noctem. Jak postanowiła, tak też zrobiła. Zbytnio nie miałam nic do gadania. Powiedziała co miała …
Kontynuuj czytanie
Zespół Aspergera – dla wielu osób brzmi obco, dziwnie. Nie mieli z nim nigdy do czynienia. Niektórzy nawet nie wiedzą o jego istnieniu. Można powiedzieć, że jest to odłam autyzmu. Charakteryzuje się on tym, że chory nie posiada rozwiniętych umiejętności społecznych i nie rozumie sygnałów jakie przekazują mu inne osoby. Obsesyjne zainteresowania jakąś konkretną dziedziną …
Tom Holt – przez wielu porównywany do Pratchetta i w sumie coś w tym jest. Pewnie fani Pratchetta z chęcią zrobiliby mi teraz krzywdę, ale za mało jego książek przeczytałam, abym mogła z tym twierdzeniem się nie zgodzić.
Bo u Holta humor też jest absurdalny. Niektóre porównania są tak idiotyczne i zarazem rozbudowane, że po …
Kontynuuj czytanie
„American dream” – amerykański sen, marzenie. Marzenie wielu osób w tym także bohaterki powieści. Określenie to dotyczy także spełnienia, sukcesu. Marzenie o lepszym życiu. Tego właśnie pragnęła główna bohaterka, której prawdziwego imienia nigdy nie poznaliśmy. Odkąd przyjechała do Stanów, nazywana jest „Nowa”, gdyż po prostu jest nowa.
Na początku zagubiona, jednak z dnia na dzień, …
Kontynuuj czytanie
Dorota – niby prosta dziołcha, nawet zarzucane jej było, że na sztuce, kulturze się nie zna, to i tak językiem takim, jak jej partnerka mówi, co poetką jest i wykształcona bardziej. A Dorotka to Dorotka i rozgraniczenie między postaciami być powinno, bo w języku doszukać się go trudno. Tzn. Dorotka narratorką jest i cały tekst …
Kontynuuj czytanieFajnie, że ktoś coś takiego napisał. Fajnie, że przybliżył nam to, jak wygląda praca animatora w hotelach (bo niestety tylko na hotelową animację jest ukierunkowana książka). Fajnie, że ktoś chciał opisać i posegregować zabawy.
Jednak szkoda, że nie za bardzo się udało. Szkoda, że nie wyszło tak, jak wyjść powinno. A przynajmniej nie tak, jak …
Kontynuuj czytanie
Czytałam już jedną książkę Krzysztofa Bieleckiego: „Defekt Pamięci”, który zaskoczył mnie zakończeniem. Więc teraz już byłam przygotowana na zaskoczenie, zatem zaskoczona być nie mogłam. Jak się okazało, zaskoczona i tak zostałam. Ale dla odmiany nie na końcu, a na samym początku, bo książka okazała się nie tym, czym myślałam, że jest.
Krzysiek rozpoczął …
Kontynuuj czytanie
Rzadko czytam „babskie książki”. Chyba ośmielę się powiedzieć, że za nimi nie przepadam. Tak samo jak nie lubię czytać o dzieciach. Szczególnie takich, co ich jeszcze nie ma. No i wpadła mi w ręce książka Jodi Picoult „Tam gdzie Ty”.
Babska. W dodatku o dziecku. I to właśnie takim, co go jeszcze nie …
Kontynuuj czytanie
Wpadła w moje ręce książka z dziwnym tytułem. „Biuro wszelkiego pocieszenia”. Pomyślałam, że to kolejny poradnik, dla smutnych ludzi. Jedna z tych książek, co kupuje się znajomym, którzy są bliscy samobójstwa, aby uspokoić swoje sumienie. Dajemy im taką książkę i „w razie czego”, myślimy sobie, że przecież próbowaliśmy pomóc. Chcieliśmy ich uratować. Nie, to tak …
Standardowo, zacznijmy od okładki. Kolorystycznie taka sobie. Jakaś taka wyblakła. W sumie w kolorze śniegu – niestety nie pięknego, który zachęca do lepienia bałwana, tylko takiego konkretnie zanieczyszczonego przez sforę psów, pragnącą zaznaczyć swój teren. Na środku Śmierć lecąca na motocyklu – to akurat ładny element, przykuwający wzrok. Aczkolwiek przy tej kolorystyce, to nawet Śmierć …
„Antologia Grabarza Polskiego Tom 1” to nic innego jak zbiór pierwszych dziesięciu numerów „Grabarza Polskiego”. Dosłownie. Bo tak jak w wersji elektronicznej wydanej już dość dawno temu, występowały reklamy, tak teraz też nie zostały usunięte. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie to, że część z nich, już dawno została zdezaktualizowana i teraz niepotrzebnie zajmują …
Kontynuuj czytanie
Zdarza się, że Prószyński ma mega wyprzedaże na książki. Pewnego dnia, gdy kompletowałam zamówienie na stronie wydawnictwa, zajrzałam do działu promocji. Tam siedział On. „Dr House – Całkowicie bez autoryzacji”. Skusił mnie ładną okładką. No dobra, wcale nie. Skusił mnie ceną, bo 5 złotych za książkę to nie dużo za chociażby samo zaspokojenie ciekawości, …
Główny bohater, Paul Sheldon jest pisarzem znanym głównie dzięki książkom z serii o Misery. Są to wielotomowe romansidła, które po latach mu najzwyczajniej zbrzydły i zamierza stworzyć coś bardziej ambitnego. Jadąc samochodem ulega wypadkowi, po którym odnajduje go Annie Wilkes i postanawia się nim zaopiekować. Jak nie trudno się domyślić, była pielęgniarka a zarazem wielka …
Kontynuuj czytanie
„Co za idiotyczna okładka” – pomyślałam, gdy zobaczyłam ją po raz pierwszy. Znaczy się wizualnie, piękna. Prosta, przejrzysta. Ogólnie białe okładki przyciągają wzrok. Szczególnie te „ubogie”, że się tak wyrażę. Te puste, nie napstrzone mnóstwem dziwnych rzeczy. Ta właśnie jest taka prosta. Ale idiotyczna. Przyjrzałam się dokładniej. I muszę przyznać, że trochę czasu mi zajęło, …
H. P. Lovecraft. Tego Pana chyba nie trzeba przedstawiać. To klasyk, jeśli chodzi o grozę czy weird fiction. Dlatego tym bardziej mi wstyd, że jest to pierwsza pełna książka, po jaką sięgnęłam. I, że zrobiłam to tak późno. Jednakże opowiadania, które czytywałam wcześniej, wywoływały we mnie więcej emocji. Zdecydowanie bardziej mnie zachwyciły. „Zew Cthulhu”, mimo …
Kontynuuj czytanieMały Książę. Książka do której się wraca. Niejednokrotnie do niej wracałam. I z pewnością nie raz jeszcze wrócę. Niezależnie od wieku jest ona godna przeczytania. Wiadomo, w innych warunkach, po innych doświadczeniach, możemy odebrać ją inaczej. Lektura ta, dorasta wraz z nami.
Przede mną leży teraz egzemplarz wydany przez wydawnictwo Algo w 1995 roku. Z …
Kontynuuj czytanie
